کنگر فرنگی

نام علمی نام لاتین نام فارسی Cynara scolymus Artichoke کنگر فرنگی تصویر مشخصات کلیات گیاه شناسی کنگر فرنگی گیاه بومی مناطق مرکزی مدیترانه است ولی در حال حاضر در بیشتر نقاط معتدل دنیا کشت یم شود . رومی ها در حدود 2000 سال پیش این گیاه را پرورش می دادند و بعنوان سبزی در سالاد استفاده می کردند . کنگر فرنگی  در قرن شانزدهم در انگلستان و فرانسه برده شد و سپس در قرن نوزدهم در آمریکا کشت شد . اکنون کالیفرنیا و سواحل اقیانوس آرام مرکز کشت کنگر فرنگی می باشد . کلمه Artichoke  از کلمه  ایتالیایی Articicco مشتق شده که بمعنی میوه کاج می باشد و کنگر فرنگی هم مانند میوه کاج است . کنگر فرنگی برای رشد احتیاج به آب و باران فراوان درد . کنگر فرنگی گیاهای است چند ساله درای ساقه  ای راست که ارتفاع آن بحدود یک متر می رسد . برگهای آن پهن و دراز مانند برگهای کاهو است که برنگ سبز تیره است . در انتهای ساقه میوه  آن که بشکل میوه کاج یا سیب فلس در است مشاهده می شود .گلبرگهای آن ضخیم  و گوشتی بوده و انتهای گلبرگها ضخیم تراست که مصرف خوراکی درد . برای خرید کنگر فرنگی دقت کنید که برگها با نشده و سفت  و سبز باشد . هنگامیکه برگهای کنگر فرنگی قهوه ای است نشان دهنده کهنه بودن آن می باشد . فصل کنگر فرنگی معمولا ماههای فرودرین و دریبهشت ( آپریل و می )است . ترکیبات شیمیایی: برگهای خوردنی کنگر فرنگی درای اینولین ، اینولاز و ماده ای تلخ بنام سینارین Cynarine  می باشد . سینارین خاصی زیاد کننده ترشحات صفرارا درد و علت صفرا بری کنگر فرنگی داشتن این ماده است . در صد گرم کنگر فرنگی پخته مواد زیر موجود است : انرژی                               14 کالری پروتئین                            1/5 گرم آب                                86 گرم مواد چرب                       0/1 گرم مواد نشاسته ای            5 گرم کلسیم                        22 میلی گرم فسفر                         40 میلی گرم آهن                          0/6 میلی گرم سدیم                       30 میلی گرم پتاسیم                    0 25 میلی گرم                  ویتامین آ                  40 واحد بین المللی ویتامین ب 1             0/04 میلی گرم  ویتامین ب 2             0/02  میلی گرم ویتامین ب 3            0/6 میلی گرم ویتامین ث              5/2 میلی گرم   خواص داروئی: کنگر فرنگی  از نظر طب قدیم ایران گرم و کمی خشک است . قسمت مورد استفاده کنگر فرنگی برگها و قسمت سوط آن است که بنام قلب کنگر فرنگی معروق می باشد . کنگر فرنگی : 1) کبد را تمیز و اعمال کبد را تنظیم می کند . 2)ترشح صفرا را افزایش می دهد . 3) از جمع شده چربی در کبد جلوگیری می کند و آنهایی که کبد چرب دارند بهتر است از کنگر فرنگی استفاده کنند 4) یرقان مزمن را درمان می کند . 5) تقویت کننده بدن است . 6) موجب دفع ادرار می شود . 7) تب بر است . 8) در درمان رماتیسم موثر است . 9) یبوست های ناشی از عدم صفرا را درمان می کند. 10) در درمان ورم روده موثر است . 11) باعث دفع سنگهای کیسه صفرا می شود . 12) نیروی جنسی را افزایش می دهد . 13) کلیه و مثانه را گرم می کند . 14) گاز و نفخ معده  و روده  را از بین می برد . 15) باعث هضم غذا می شود . 16) بیماریهای کبدی را درمان یم کند . 17) کلسترول خون را پائین می آورد . 18) داروی لاغری است و کسانیکه می خواهند وزن کم کنند و لاغر شوند می توانند هر روز کنگر فرنگی بخورند . 19) سرگیجه را برطرف می کند . 20) آنهائیکه گوششان زنگ می زند اگر کنگر فرنگی را بخورند آنرا برطرف می کند  . 21) مبتلایان به بیماری قند می توانند با خوردن کنگر فرنگی قند خود را تنظیم کنند . 22)  در درمان میگرن موثر است . 23) در برطرف کردن بیماری آسم اثر مفید درد . 24) نقرس را برطرف می کند . 25) کنگر فرنگی رگها را تمیز کرده و تصلب شرائین را درمان می کند . 26) در برطرف کردن اگزمت موثر است . 27) در درمان اکثر بیماریهای پوستی اثر مفید درد . 28) سموم بدن را دفع می کند . 29) زخم های ریه و روده را درمان می کند . 30) برای جلوگیری از ریزش مو ار برگهای کنگر فرنگی ضماد تهیه کرده  و به سر بمالید . 31) برای برطرف کردن بوی بد زیر بغل عصاره برگ کنگر فرنگی را به زیر بغل بمالید . 32) عصاره کنگر فرنگی را اگر به بدن بمالید خارش را برطرف می کند . 33) برای رفع آب آوردن بدن از جوشانده کنگر فرنگی بمقدر سه فنجان در روز استفاده کنید . مضرات : کنگر فرنگی چون گرم است ممکن است در بعضی از اشخاص تولید سودا کند لذا بهتر است با سرکه خورده شود ضمنا طعم کنگر فرنگی را دوست ندارند . اینگونه اشخاص اگر بخواهند از مزایای کنگر فرنگی استفاده کننده تنطور قرص یا کپسول کنگر فرنگی مصرف نمایند .

ریحان

نام علمی نام لاتین نام فارسی Ocimum basilicum Basil ریحان تصویر مشخصات کلیات گیاه شناسی ریحان گیاهی است علفی یکساله و معطر که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر می رسد . برگهای آن بصورت متقابل بیضوی و نوک تیز با کناره های دندانهدر می باشد . گلهای آن معطر و کوچک به رنگهای سفید، قرمز و گاهی بنفش مشاهده می شود . تخم آن سیاه و ریز است . برگ ریحان و سرشاخه های جوان آن بمصرف تغذیه می رسد ریحان در ایران و افغانستان بطور خودرو می روید  در اکثر نقاط دنیا کاشته می شود ترکیبات شیمیایی: از ریحان اسانسی تهیه می شود بنام اسانس بازیلیک یا روغن ریحان که معروف است و مصارف درمانی مختلفی درد . اسانس ریحان شامل موادی مانند استراگول واوس من درد . دانه ریحان دارای ماده ر وغنی است که حالتی روان درد . خواص داروئی: چون ریحان بسیار معطر است بنبراین برای معطر ساختن غذاها از آن استفاده می شود ریحان از لحاظ قدیم ایران کمی گرم و خشک است . )1دم کرده برگ ریحان اثر ضد تشنج درد مقوی و مدر است . 2)دم کرده برگ ریحان معالج سردردهای میگرن و عصبی است . 3)خوردن ریحان دستگاه هاضمه راتقویت می کند . 4)نوشیدن یک فنجان دم کرده ریحان نفخ و گاز معده را از بین میبرد . 5)برگ ریحان درمان کننده ناراحتی های حاصل از نیش حشرات است کافی است که محل گزش حشرات را با برگ ریحان ماساژ دهید خارش و درد را برطرف می کند. 6)جویدن برگ ریحان برای زخم های دهان مفید است . 7)جوشانده ریحان تب بر است . 8)دم کرده تخم ریحان مسکن است . 9)اگر تخم ریحان را بکوبید و با صمغ عربی مخلوط کنید داروی خوبی برای درمان اسهال است . 10)تخم ریحان برای رفع دل درد مفید است . 11)برگ ریحان اثر زیا کننده شیر دردو مادران شیر ده حتما باید از این گیاه استفاده کنند . 12)دم کرده دانه ریحان برای درمان ورم کلیه و ترشحات زنانه بکار می رود . 13)دم کرده برگ ریحان درمان کننده سرگیجه است . 14)برگ ریحان را همراه غذا بخورید در هضم غذا موثر است . 15)اگر گلدان ریحان را جلوی پنجره بگذارید حشرات و مگس را فراری می دهد و آنها ودر خانه نخواهند شد . طرز استفاده: اسانس ریحان را می توانید از فروشگاههای گیاهان دارویی و یا Helath Food خریدری کنید این اسانس بنام Essential Oil Basil معروف است لطفا دقت کنید که این اسانس بسیار قوی است و نباید بیش از 2 تا 3 قطره آنرا مصرف کنید و همیشه هم باید آنرا با آب رقیق کنید . مضرات : مضرات خاصی گفته نشده است .

جو

نام علمی نام لاتین نام فارسی Hordeum vulgare Barley جو تصویر مشخصات کلیات گیاه شناسی جو گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع آن بسته بانواع مختلف آن تا یک متر می رسد . برگهای آن متناوب و باریک و دراز و به رنگسبز تیره می باشد . جو از نظر کاشت به دو دسته تقسیم می شود : جو بهاره و جو پائیزه . جو بهاره در بهار کشت می شود و احتیاج به سرمای زمستان ندارد و قبل از زمستان دانه می دهد در حالیکه جو پائیزه در پائیز کشت می شود و محتاج سرمای زمستان است . ترکیبات شیمیایی: در صد گرم جو مواد زیر موجود است : آب                         11 گرم پروتئین                    8گرم مواد نشاسته ای      78 گرم کلسیم                   16 میلی گرم فسفر                    189 میلی گرم آهن                      2 میلی گرم سدیم                   3 میلی گرم پتاسیم                 160 میلی گرم ویتامین ب 1          0/12 میلی گرم ویتامین ب 2          0/05 میلی گرم ویتامین ب 3          3  میلی گرم ضمنا جو دارای مقدر بسیار کمی آرسنیک می باشد . خواص داروئی: جو معمولا به سه صورت در بازار عرضه می شود 1) جو پوست نکنده که هنوز سبوس آن جدا نشده 2)جو پوست کنده که پوست آن گرفته شده است )3جو سفید که پوست وس بوس آن رگفته شده است و بنام جو مرواریدی معروف است . جو از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است مواد مقوی آن کمتر از گندم بوده ولی قابض و شخک کننده است . 1)غذایی بسیار مقوی برای افراد ضعیف است . 2)خاصیت نرم کننده درد . 3)در قدیم از جو برای سقط جنین استفاده می کردند . 4)برای نقرس مفید است . 5)جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و کم خونی و سوء هاضمه است . 6)ماء الشعیر برای درمان سل ،‌زخم های ریوی و سردرد گرم مفید است . 7)ماء الشعیر خون ساز است و زود هضم می شود. 8)ماء الشعیر را با خشخاش کوبیده برای سردرد مفید است . 9)برای درمان نقرس پماد در جو را با آب بر روی قسمت های دردناک بگذارید . 10)در جو را با شکر مخلوط کرده غذای خوبی برای اطفال است . 11)بیسکوبیت جو بهترین دارو برای درمان یبوست است و حتی نفخ و شکم درد را از بین می برد. 12)سرد مزاجان باید جو را با شکر بخورند. 13)کشک الشعیر برای مزاج های گرم و اسهال های صفراوی مفید است . 14)برای  برطرف کردن گلو درد و ورم گلو کشک الشعیر را قرقره کنید . 15)برای پائین آرودن کلسترول از جو استفاده کنید . 16)جو چون  دارای پروتئاز می باشد بنابراین از سرطان جلوگیری می کند . طرز استفاده: سمنو یا مالت جو : جو را می توان مانند دیگر غلات خیس کرده و در حرارات معتدل نگاهدری کنید تا جوانه بزند  و هنگامیکه جوانه به حد معینی رسید از آن مالت نگهدری کنید . مالت جو دارای ویتامین های Cاست . ماء الشعیر : جو پوست کنده و جو پوست نکنده را خوب می شویند سپس آن را در آب جوش ریخته و چند دقیقه می جوشانند و آنقدر آنرا می پزند تا دانه های جو کاملا باز شود و بعد آنرا با پارچه بدون اینکه له شود صاف می کنند و می گذارند تا سرد شود و از آن استفاده می کنند . کشک الشعیر : جو پوست کنده را با آب مخلوط کرده و آنرا آنقدر می جوشانند تا کاملا باز شود سپس آنرا له می کنند و صاف می کنند  که خود جو نیز داخل آب شود کشک الشعیر شبیه آَش جو می باشد . عصاره مالت جو : از جوشاندن مالت جو  در آب و غلیظ کردن مایع حاصل در خلاء عصاره مالت جو بدست می آید که دارای مقدر 60 درصد مالتوز ، 10 درصد ساکاروز ، 20 درصد دکسترین و مقدری مواد معدنی و ویتامین های B1 و B2 است مضرات : مضرات خاصی گفته نشده است .